Back to school
Wat een opluchting dat de kinderen deze week weer naar school mochten! Ik heb behoorlijk wat keren verzucht dat ik het thuisonderwijs zat was, en veel andere moeders met mij. Maar toen het bijna voorbij was, zag ik ook hoe hard we allemaal ons best hebben gedaan om het goed te laten verlopen. En niet alleen de ouders, ook de kinderen. Ik vond dat onze dame daarom wel een cadeautje verdiend had, want ook zij heeft behoorlijk goed haar best gedaan. En wat geef je een meisje van 9 dan cadeau? Een nieuwe schooltas!
Nét iets te laat bedacht ik dat het leuk zou zijn om hem af te hebben voordat ze naar school zou gaan. Helaas, mislukt. Maar vol goede moed deze week begonnen en nu is hij af.
Ik gebruikte het patroon ‘Ida-1’ uit het boek ‘Mijn tas’ van Elisanna en Fynn. Ik zocht namelijk een tas die ze ook in haar arm kan dragen, want ik zie de laatste tijd dat ze haar rugtas niet meer met twee banden op haar rug wil dragen omdat dat niet ‘hip’ is. En ik wilde een tas die een beetje op de groei is zodat ze er een poosje mee kan doen.
Over de stof hoefde ik niet lang na te denken: het werd de groene canvas van See You At Six. Over de voeringstof had ik nog niet nagedacht toen ik ging beginnen maar omdat ik genoeg viscose had liggen in dezelfde print besloot ik deze te nemen voor de binnenkant. Misschien niet zo spannend, maar handig was het wel want zo kon ik gelijk beginnen.
Het patroon ziet er bij aanvang niet zo ingewikkeld uit maar doordat ik hem goed wilde verstevigen moest ik soms drie keer kijken welke onderdelen ik hoeveel keer nodig had. Bij benodigdheden stond dat ik 80 cm buitenstof nodig had. Eigenwijs als ik was vond ik dat 50cm ook wel genoeg moest zijn. Tijdens het knippen kwam ik erachter waarom ik die lange lengte nodig had: de langste strook van 79cm moest verticaal op de stof gelegd worden. Ik loste het op door het patroondeel horizontaal in tweeën te knippen, naast elkaar op de stof te leggen en daarna aan elkaar te naaien. Zo krijg ik midden onder de tas een naad. Wel liet ik het patroon doorlopen. Knap kind die dat straks gaat zien. En zo had ik dan na enige tijd alles compleet geknipt.
Voor de versteviging gebruikte ik zowel stevig strijkvlieseline als style-vil (soort foam) om te zorgen dat de tas straks een beetje rechtop blijft staan. De strijkvlieseline streek ik aan de voering en het style-vil naaide ik aan de binnenkant van de buitenstof.
Tijdens het naaien bedacht ik dat het handig zou zijn om voor de schoolbekers en eventuele prulletjes wat vakjes te maken aan de binnenkant. Hiervoor knipte ik langwerpige stukjes buiten- en voeringstof, naaide ze aan elkaar en keerde ze doormiddel van een keergat. Ik stikte ze willekeurig op de voering maar gebruikte wel een beker om even te passen.
Ik naaide een stevig hoekje aan de zijkanten van het binnenzakje, je weet hoe hardhandig kinderen soms kunnen zijn. En liever blijft de tas nog een poosje heel. Ook naaide ik de banden aan de buitenkant van de stof. Mijn naaimachine was het niet echt eens met dit stugge band maar met een jeansnaald was ze wel tevreden te krijgen
Het inzetten van de rits stond duidelijk beschreven en was daardoor niet zo moeilijk. Ik verheugde me op deze prachtig blinkende rits die toch wel wat extra’s geeft aan de tas. De stevige metalen ovalen ringen stonden niet beschreven in het patroon maar wilde ik graag bevestigen om ook een lang hengsel te kunnen bevestigen zodat ze de tas ook over haar schouder kan dragen.
Niet alles ging even makkelijk en tijdens zo’n project moet er natuurlijk ook iets écht mis gaan. Zo naaide ik de voorkant verkeerd aan de zijkanten en kwam het hengsel aan de onderkant van de tas terecht. Een flink baalmoment want doordat de buitenstof met dat foam best dik was, was het lastig naaien. Afijn, lostornen was de enige optie.
Het echte venijn zat hem in de staart: doordat alles dik en stijf was, was het laatste stukje erg lastig te naaien. Ik miste eigenlijk een paar handen om de tas goed onder de naaimachine te houden en ik merkte al dat ik spierpijn in mijn nek begon te krijgen van het verkrampt naaien. Maar alles voor het goede doel!
Ik had het keergat in de voering niet heel groot gemaakt, omdat dat beter uitkwam. Nu ging het draaien niet zo makkelijk en halverwege dacht ik dat het niet goed zou komen.
Maar wat een feest als het dan tóch lukt: de tas gedraaid, de voering dichtgenaaid en voor het eerst zien hoe mooi hij is geworden.
Vanavond heb ik de tas gelijk aan haar gegeven. Ze vloog me bijna om de nek, heeft een half uur met de tas in haar hand staan dansen en vroeg toen ze naar bed ging: ‘mag ik hem morgen mee naar school nemen?’
Nou, daar doen we het allemaal voor, toch?!